Neyi yazarsan yaz, aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık misalidir yerelde yazmak. 

Biriyle karşılaşırsın “boşver abi siyaseti, memleket sorunlarını aşkı, yaz, sevdayı yaz, çiçeği böceği yaz

Diğeri ile karşılaşırsın “abi kafanda şehir hafızası var sen çiçeği, böceği yazıyorsun. Sen yazmayacaksın da bu memleketin meselelerini, siyaseti kim yazacak?” derler.

Yazarsın, yaranamazsın. 

Bugün beğenen yarın nefret eder, 

bugün nefret eden yarın yazına iltifatlar yağdırır. 

Hasılı; bir yanı ile fevkalade ‘hoş’, 

diğer yanıyla bir o kadar ‘boş’tur köşe yazarlığı.

***

“Tevazu bizim toplumumuzda hep bir alt değer, Tevazu sahipleri ise değersiz muamelesi görmüştür. 

Naifliğiniz, zarifliğiniz zayıflık olarak nitelenir,

Hatta, özür dilemeniz, müsaade istemeniz, rica etmeniz, teşekkür etmeniz, alçak gönüllüğünüz mağrur bireylerin alaycı tavırlarına bile maruz kalır.

Hakikaten garip, 

Küçücük menfaatler uğruna tevazuyu israf edenlerin ise hiç lafını etmeyelim…

Neyseki gönlümüze düşen bir andımız var;

İnsanlığınsa seni yoran…

***

Her şey eskilerde kaldı. 

Akrabalık, dostluk, arkadaşlık, komşuluk İlişkilerimizi lütfen gözden geçirelim… 

Sıkı duralım, sımsıkı tutalım…

Çünkü;

Artık ne dünya nede Türkiye asla eskisi gibi olmayacak.

Direnebildiğimiz kadar direnelim…

Sıkı duranlar ve sıkı tutunanların ülkeleri sağlam kalacak..