ÇEKİ DÜZEN...

Çoğunluk, ahlakına, aklına hükmeden politik iradenin yanlışını karşı tarafın yanlışlarını saymakla ört bas etme peşinde. Kimse demiyor ki! “Başkasının kötülüğü senin kötülüğüne meşruiyet kazandırmaz.” Kimse demiyor ki! “Karşı tarafı ölümüne eleştirip, kendi kötülüğünü ölümüne savunmak Adalet ve edep duygusunu, İçimizdeki insanlığı öldürmek, Ülkemize kazık atmak demektir.” İnanın, Boynumuzdan insanlığımıza hükmeden parti boyunduruğunu’de 2 oranında bile atabilsek, Bu yozlaşmış savunma psikolojisinden bir kurtulsak devrim niteliğinde bir gelişme olacak. Durum bu kadar vahim... Hiç kimsenin Türkiye’de merkezi siyasetten ve siyasetçiden bu kepazeliği durduracağına dair bir beklentisi olmasın. Bırakın durdurmayı, Üstelik, bu korkunç psikolojinin körükçülüğünü yapıp bizi tabanda kavga ettirmekten imtina etmiyorlar. Bizde bu algının esiri olmayı peşinen kabul edip, Hallerinden memnun kölelerin memnuniyetine ölümüne katkı da bulunuyoruz. Hiç birimizin ‘Balık baştan kopar’ deyip bu düzenin kokuşmuşluğunu baştakilere yükleme hakkı olmamalı. Halimiz ne ise layıkımız odur. Herkes liyakat, her yerde liyakat diyor ama ben öyle olduğuna asla inanmıyorum. Şayet öyle olsaydı böyle olmazdık. Kötüye meşruiyet, diğerinin kötülüğünü ifşa etmekle kazandırılamaz. Bir nebzelik farklılıklar, büyülü sözcükler bizleri aldatmasın. Ülkemizin, milletimizin geleceğine dair iyi şeyler düşünmek ve icra etmek istiyorsak merkezi iradelerin puntunun kırılması şart ve elzemdir. Bu da öyle yerinde sayarak, yanlışları birbiriyle dövüştürerek gerçekleşmez. Önce şu ölümüne teslimiyetlerden benliğimizi bir azad edelim. Hiç kimse, Bizi biz yapan değerlerin yeniden kazanılmasını, İçi boşaltılan kavramların, içinin doğru anlamlarıyla yeniden doldurulmasını başkalarından beklemesin. Vallahi düzeltmezler. Billahi çok bekleriz. Hülasası; Ülkemizde bir ‘Çeki düzen’ harekatı başlamalıdır. Ve hepimiz bu harekata önce kendimizden, nefsimizden başlayıp tavana ‘durrrr’ diyebilecek gücü kendimizde bulmalıyız. Yoksa sittin sene bu düzen değişmez. Düzen düzdüğüyle, düzülen düzüldüğüyle kalır. Peki nereye kadar? Musallaya kadar. Dünya ya kazık atanlar asla ve asla kazık çakamayacaklar. İlahi adalet mutlaka tecelli edecek. Hayatta olmazsa bile. Her şey, Benzin solana, Çenen, Ve ayak baş parmakların bağlanana, Pamukla tıkanana kadar...