Çıkarsız, ortadan bakan ve sağduyu sahibi okuyucularımın teveccühüne yerel sınırlar ölçüsünde mazhar olabilmek için makale konularımı tekrar tekrar revize ederim… Refüze edilmenin korkusunu da sadece sağduyu sahibi okuyucularım üzerinde yaşarım Elhamdülillah… Yani “ne şiş yansın ne kebap diyerek” nice canları, malları, dostları, ortak değerleri, vefaları menfaatleri uğruna feda edebilecek insan kümelerinden aykırı düşünüp aykırı yazmaya çalıştım hep… Yazılarımın konusu ve kahramanları hakkında olmayanı yazmak, çamur at izi kalsın türünden bir niyeti klavye marifetiyle bana ayrılan köşelere taşıma gafletine düşmedim… Zira bu dünyadan maddi anlamda hiçbir beklentisi olmayan bir fani rahatlığındayım… Elhamdülillah… Sözün özü; Yaklaşık 20 yıldır makalelerim yayınlanır...  Defalarca ilçemizden hangi partiden olursa olsun payitahta bir temsilci göndermemiz gereğine işaret ettim… 2002 yılında da ilçemizden bir milletvekili seçilerek gitti… Daha ilk günden başlayan eleştiri bombardımanlarına hem yazılarım hem de dost muhabbetlerinde karşı çıktım… Yeni seçilmiş bir insana karşı acımasızlıktı… Çeyrek asır sonra bir milletvekilimiz oldu fırsat verilmeli dedim… Ayıp dedim… Yapmayın dedim… Haksızlık bu dedim… O dönemlerde de yine çıkarsız, yine beklentisiz duruş sergiledim… Bu duruşumu da asla fiili beraberliklere, girift ilişkilere dönüştürmedim, yazdım, konuştum geçtim… Tekrar Elhamdülillah… Aradan geçen birkaç yılın ardından, fırsat verme tahammülüm, tahammülsüzlüklere karşı duruşum yerini eleştirilere bıraktı… Çünkü Milletvekili Harun Tüfekçi asla yerini dolduramadı… İlçemizin beklentilerine, vatandaşın bireysel taleplerine cevap verebilecek bir görüntüyü hiç arz etmedi… Pasif, beceriksiz, iş bilmez, korkak görüntü verdi hep… İlçemizde ise aslan kesildi içi boş çoğu meselede… Bu sebepten ötürü nesepten kişilerinde yönetici olduğu dönemlerde bile bu düşüncemi köşelerimden beyan etmekten asla çekinmedim… Şahidim önce Allah’tır sonra makalelerim… Nesebimin hâkim olduğu dönemlerde bile kalemimin ucundan gerçekleri akıtma gayretim oldu… Elhamdülillah… Ahvalim böyle olunca dost diyebileceğim çoğu kişi Sayın Milletvekili ile birlikte oldukları zaman selam vermekten imtina ettiler… Düğünlerine davet etmediler… Düğün sonu “ya abi vallahi insan en yakınını unutuyor…” samimiyetsizliğini gösterdiler…  Bunlara üzüldüm ama kendi adıma asla rahatsız olmadım… Üzüntümün sebebi de bu insanların nokta kadar menfaat için virgül kadar eğildiğiydi… Hâsılı; Üç dönemdir milletvekili seçilen Sayın Harun Tüfekçi’nin politik kaygılarla nüfusunu hissettirmeye çalıştığı insan ve kamu görevlilerinin isimlerini ve yaşadıklarını buraya yazsam vallahi bitmez, tükenmez… Derdim O’na düşmanlık yapmakta değildir… Tek gerçek onun bu şehre hiç hizmet etmediğidir… Öylesine küslüklere zemin hazırlamıştır ki kendi partilileriyle son döneme kadar hep kavgalı olup camiasını paramparça etmiştir… Bir kişi düşünün ki milletvekiliniz olsun kendisini milletvekili seçen Belediyesine hayırlı olsunun dışında hiç gitmesin… Düşünün ki kendi partisinden Belediye başkanı İbrahim Halıcı döneminde de küs olsun… Düşünün ki hükümet bile Terörist başı ile müzakereler yapıp barış imzalama projeleri geliştirirken Milletvekili Harun Tüfekçi kendi memleketinininsanlarıyla tabiri caizse yarısıyla hala sorunlu, hala küs olsun… Tekrar ediyorum asla düşmanım değilsin Milletvekili Sayın Harun tüfekçi… Senin bu ilçedeki küslüklerin, kamu görevlileri arasında oluşan hiziplerin oluşacak bozuklukların başı olduğuna inanıyorum… Bu bir kanı değil bildiğim gerçeklerin tezahürüdür… Günahtır… Yazıktır… Yeter artık yapma… Ramazandır… Oruçtur… Haramdır… Bırak insanlar çalışsın… Katkın varsa faydan olacaksa eyvallah… Yoksa bari köstek olma… Etme… Etme…