Seherin balkon metrekaresine sığan ferahı, salâtın duayla biten felahı… Diş ağrısıyla adeta üstüme düşen odam… Ağrı kesici kıvamında üç beş cümlelik kelam… “Doktora gideceksin…” deyip dişimdeki sızıyı yüreğime akıtan dostun umursamazlığı akşamdan yüreğimde kalan… Pencereden sızan bir sabah, yeni bir gün, yeni bir şehir… Yeniymiş gibi görünen ama dünün tekrarı yeni bir gün, güya yeni bir yaşam hepimizi bekleyen… Az sonra; Aka kara diyecek yarıya varan insan, karaya ak diyerek bütünü tamamlayacak bir o kadar sahte adam… Soyut, somut farkındalığımın içine düşecek bir sürü kavram… Yeni bir günmüş gibi karşımda duran, dünün tekrarı aslında; bütün olumsuzluklara rağmen umudu, hoşgörüyü, sevgiyi ve hüznü de içinde barındıran… Ve biraz sonra başlayacak yaşanmaya gebe saliselik gibi görünen koskoca bir günlük zaman… Her türlü neticeye tesiri olduğuna inandığım farkındalık kavramını yazmak isterken bu cümleler döküldü sabah sabah, yüreğime tercüman parmaklarımdan… Ne cümlelerin sonuna düşen kafiyeden ne seherle artan diş sızımdan kurtulup yazıma esas konuya bir türlü geçemedim hülasası… Tamda geçeyim derken Alaylar 1 Mahallesinin 122 sokağına düşen ambulans sireni farkındalık üzerine yazmama sebep ufak tefek çöpçüyü de düşürdü aklıma… Dünden kalmıştı aklımda… İskâna yeni açılan çevre ıslahı henüz yapılmamış inşaat kalıntıları ile çevrili komşu apartmanın tozlu kaldırımlarında diz çökmüş, elindeki birkaç poşet ile ne yaptığını anlayamadığım ama belli ki işiyle alakalı hazırlık yapan bir çöpçü adam… Kollarımı ve başımı arabamın direksiyonuna koyup izledim bu birkaç dakikalık diz çökülü, turuncu renkli çalışmayı… İş elbisesinin üzerine montajlı fosforlu çizgilerdi belki gözlerime ilk çarpan ancak alnına düşen çizgilerden ne kadar haberdarız böylesi yaşamların, böylesi insanlığın? deyip belki de biraz sonra aklımdan çıkacak bu soruyu sordum kendime… Doğrusu çok garip bir dünyada yaşıyoruz… Bencilliklerimizin içinde kaybolup gidiyoruz farkında olmadan… Maalesef, aynı zaman ve aynı mekân içinde, farklı olanın hem yüceltilebildiği, hem de dışlanabildiği acımasız bir dünya bu… Acaba ‘Dünya çok acımasız…” deyip kendi yarattığımız acımasızlıkları dünyaya yükleyerek ne kadar kurtulabildik farkında olmadığımız farklılıklardan? Acaba ilahlaştırdığımız hangi bencilliklerimiz farkındalık kavramını ve insanlığımızı da uzaklaştırdı bizlerden? Ve o çöpcü kalktı… Dakikalardır boğuştuğu poşetin kenarlarını kıvırarak eğildi aldı sokağa attığımız çöp görüntülü insanlığımızı… Bir daha eğilip bir daha aldı ve eğilip alarak kayboldu köşeye kondurulmuş kapitalist düzenin üç harfli marketinin köşesinden… Hülasası; Elbette farklılıklar olacak bu yaşamsal bir gerçek ancak kör eden bencilliklerimizi gözden geçirip, gözlerimizi bakabilme, gönüllerimizi ise görebilme hasletlerine hasret bırakmamız yavan dostlar çok yavan… GÜNÜN SÖZÜ YAZININ ÖZÜ “Gerçekten farkında olduğun zaman yeni bir enerjinin ani ve hızlı yükselişini hissedeceksin. Varlığında şefkat ortaya çıkacak.” Osho