İlkyazımda Seydişehir İlçe Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğüne Payitaht usulü müdür aramadan kelam etmiştim… Aranan müdür, istenilen kıstas ve vasıflarda isimler bulunamadı… Makam boş… Sanki yer yarıldı yerin altına girdi vasıflı insanlar… Kıtlık var… Yeryüzünde kalanları da cürufları… Bir tarafta “Titremene gerek yok. Ben Kral değilim. Kureyşli kuru ekmek yiyen kadının oğluyum.” DiyenHz Muhammed (S.A.V), diğer tarafta ise; 1400 yıl sonra kurum ve memurların üzerinde karasaban gibi duran birkaç yavan… İşte o yavanlardan bir tanesi küfür tonunda bir yorum göndermiş… İsimsiz… saklı bir kul… Okuyucularıma saygı gereği nakletmiyorum… Yoksa gocunacağımız bir durum yok elhamdülillah… Tarımla, hayvancılıkla alakası olmayan bir yavan… Hödük… Korkak bir avane…  Belliki kul…  “es geçiyorum ancak kitabın, insanların biri birlerini Rab edinmemelerini ya da birbirlerine kul olmamalarını apaçık beyan ettiğini de hatırlatmak isterim…Gel ismini açıkça beyan edeceğin bir köşe açalım yaz ki herif diyeyim sana… Hâsılı; Hödük kullara takılmadan yazımda Seydişehir İlçe Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğüne aranan müdürün önemi üzerine ağırlık kazandırmak istiyorum… Köylü çocuğuyum az çok hayvancılıktan ve tarımdan fikir yürütebilecek kadar anlarım ancak ilçe tarım müdürlüğünün deneyimli onca mühendis ve teknik elemana saygım gereği haddimi aşmak istemem… Şimdiden affola... İlçemizi çevreleyen verimli toprakların 30 bini aşan hayvancılık ve tarım erbabının hükümetin genel politikalarının Tarım ve hayvancılıkla ilgili desteklemelerin dışında beklentileri var… İlçe tarımı ve hayvancılığını doğru değerlendirip bölgemize, toprağımıza ve projeler üretecek sevk ve idareci eksikliği en büyük sorundur… Adam eksen biter denilen topraklarımızda özelikle Suğla arazisinde hala buğday tarımı yapmaktan ileriye gidemedik… Çocukluğumda annem ahırın deliklerini içi saman dolu çuvallarla sıkı sıkıya kapattırır içeriye soğuk girmesini engellerdik… Güya hayvanlar üşümeyecekti… Bugün ise hayvancılığın açık alanda yapılmasının hem et hem de süt açısından daha verimli olduğu, çoğu ülkenin bu uygulamaya yarım asır önce geçmiş… Bizim ilçe tarımlarımız o günlerde neyi üretirdi merak ediyorum… İlçemiz çiftçilerinin sürekli eğitimlere ihtiyaçları vardır… Buğday tarımcılığından, meyve, sanayi tarımı vesaire bölgemiz coğrafyasında en verimli üreticiliğin nasıl yapabileceğinin hesapları yapılıp köylüye yansıtılmalıdır… Her hangi bir sorunu olan pancar üreticisi Konya Şeker yöneticilerini aradığı andan itibaren yarım saat sonra mühendisini üreticinin ekim alanına ulaştırıp çözüm üretmeye çalışırken İlçe Tarım müdürlüğümüzde bunu uygulayacak sevk ve idare her zaman zafiyet ve acz içinde olmuştur… Bir çok köyümüz doğunun köylerinden daha fakir ve daha mahrum durumdayken müdürlüğün yönlendirici ve eğitici projeler üreterek köylüyü mahrumiyetten kurtaracak aksiyon içinde olmaları mecburidir… Yoksa bununda sebebi acz içindeki yöneticiliktir… Öyleyse; Kullar bu durumu doğru anlatsın krallarına… Anlatamıyorlarsa da çekilsinler kenara ben anlatırım…