İlkokul ikinci sınıftı…   Şimdiki ismi Ahmet Emin Yalman, öğrencilik yıllarımda ise; Kasımpaşa Güzelce İlkokulu... Belki de ilk orucumdu… Sınıfta oruç tutan birkaç çocuktan birisiydim… Öğretmenim Saniye Ünsalar’ın taltifi dimağımda hala… Okul çıkışı rahmetli babama ait bakkala uğradığımda ise birkaç zeytine yenik düşüp orucu bozduğumu hatırlıyorum… Çok üzülmüştüm… Rahmetli annemin teskini ile hiçbir şey yemeden iftar sofrasına oturduğum o çocuksu heyecanı hiç unutmuyorum… İdrak edeceğimiz ilk teravih öncesi yemek sonrası rehavetin bastırdığı an aklıma düştü ilk orucum… Çocuk kalıp birkaç zeytine yenik düşen heyecanlarımızı yaşatabilmek mümkün olsaydı keşke hep… Aslında duygusallığıma denk içimi burkan gerçek, ilk orucun heyecanından ziyade; vefatıyla dünyanın sonunun geldiğine inandığım babam ve 21 yıl sonra yaşama sevincimi alıp götüren annemin yokluğu, ‘şimdi onlarda olsaydı’ dediğim andı aslında… Benim yaşımda olup anne ve babası yaşayan dostlarımı, arkadaşlarımı kıskandım, özendim doğrusu… Ellerine bir kez dokunmanın karşılığında dünyalarımızı değişmeyen razı olduğum Rahmetli annemin sahura kaldıran tatlı sert sesine uyanmayı istedim bugün… Evlat sofrasında iftar yapmaktan duydukları mutluluğu görmek, iliklerime kadar hissetmek ve hayır dualarını alarak birkaç zeytine yenik düşen o ilk orucumu paylaşmak isterdim onlarla bugün… Sahura 5-10 dakika kala depreşen bitmeyecek bu özlemin ardından yapacağım bu ilk sahurun tadı olur mu artık bilemiyorum… “Hayat devam ediyor…” deyip elin tersi ile itilebilir mi bu duygular dostlar?  Asla… Hülasası; Kıskandığım, özendiğim, anne ve babasını kaybetmemiş cümle dost ve okuyucularım; İlk sahuru belki kaçırdınız ama ilk iftarı kaçırmayın… Onlarla açın lütfen… Ertelemeden… “Yarın gideriz daha 28 gün var orucun bitmesine” demeden… Geç olabilir yarın… GÜNÜN SÖZÜ YAZININ ÖZÜ “Biz insana, anne-babasına iyi davranmasını tavsiye etmişizdir. Çünkü annesi onu nice sıkıntılara katlanarak taşımıştır. Sütten ayrılması da iki yıl içinde olur. Önce bana, sonra da anne-babana şükret diye tavsiyede bulunmuşuzdur. Dönüş ancak banadır.” Lokman Suresi/14