Birlik Olmadan Güç Olmaz

  Her kentin bitmeyen sorunları vardır. Bu, yaşamın ve gelişimin doğal bir sonucudur. Bugün çözülen bir mesele, yarın başka bir sorunla yer değiştirir. Önemli olan, bu sorunların varlığı değil; onlara nasıl yaklaştığımız, nasıl mücadele ettiğimizdir. Ben, “sorunlar çözülmüyor” ya da çözülmesi için kimse bir şey yapmıyor demiyorum. Çünkü görüyorum ki gerek belediyemiz, gerek iktidar kanadı, gerekse muhalefet partilerinin yerel temsilcileri ve sivil toplum kuruluşları, ellerinden gelen gayreti göstermeye çalışıyorlar. Herkes kendi imkânları dahilinde bir mücadele yürütüyor. Bu çabaları görmezden gelmek haksızlık olur. Ancak burada göz ardı edemeyeceğimiz bir eksiklik var: O da ortak bir akıl ve birlikte çalışma kültürünün yeterince oturmamış olması. Herkes ayrı ayrı çabalarken, ortak masalarda buluşamıyor, birbirinin çabasına omuz veremiyor. Bu da enerjimizin dağılmasına, gücümüzün bölünmesine neden oluyor. Halbuki bir kentin sorunlarını çözmek, yalnızca bir kesimin değil, tüm paydaşların birlikte yürütmesi gereken bir süreçtir. “Aklın yolu birdir” demiş atalarımız. Gerçekten de akıl ve mantık çerçevesinde çok daha hızlı ve etkili yol alabiliriz. Karamsarlık, bizim en büyük düşmanımız. Umudu, enerjiyi ve inancı kaybettirir. Halbuki biz umutlu olmalı, elimizdeki tüm imkânları değerlendirmeliyiz. Milletvekillerimiz, bürokratlarımız, yerel yöneticilerimiz… Her biri bu sürecin bir parçası. Ama yine vurguluyorum: Hep birlikte olursak bir anlamı var. Konya-Ankara yolları, her dönem olduğu gibi bu dönemde de adım adım aşındırılmalı. Taleplerimizle, projelerimizle, dosyalarımızla kapıları çalmalı, çözüm arayışımızdan vazgeçmemeliyiz. Fakat bunu yaparken yalnız yürümemeliyiz. Aynı masa etrafında toplanmayı, farklı görüşleri aynı potada eriterek bir sinerji oluşturmayı başarmalıyız. Çünkü mesele şahsi değil, siyasi değil; mesele memleket meselesi.