DOĞUM GÜNÜM

  Doğduğum günlerden ilki bugün, tam 50 yıl öncesi... Dile kolay yarım asır olmuş bu boyutta gözlerimi açalı... İlk günü diyorum çünkü defalarca yeniden doğdum, ölmeden... Her doğum sancılı bir o kadar da umut  doluydu Her düştüğümde önce sarsıldım, biraz soluklandım  ama yığılıp kalmadım... Sevdiklerimi gerçekten sevdim.  Ne bir karşılık ne bir vefa bekledim... Yaradanın varlığından hiç şüphe etmedim... Ne zaman ki Kur'an'ı anlayarak okumaya başladım. İşte o zaman her zerreyi yaratanın  tek hüküm koyucu,  tek yöneten tek sahip olduğuna, tevhid'e iman ettim... Sevdikçe okudum, okudukça sevdim... Bir Rabbim'e güvenimi, bir de memleket sevdamı hiç kaybetmedim. Herkes kadar acı çektim,  herkes kadar mutlu oldum... Acı/tatlı, kederli/ neşeli, yaşadığım herşey imtihanımdı.  Kabullenip, devam ettim. Köprüyü geçene kadar ayı'ya ayı, dayıma dayı dedim. Eğilip bükülmedim. Hayatın yolunda da, köprüsünde de kendi ayaklarımın üstündeydim. Kurtlarla yürüdüm, çakallara "şu kenarda birbirinizi yeyin "deyip devam ettim. Ağaçlara sarılırım, Haycanlar terapistim... Bugün Cahit Zarifoğlu'nun;  "Kapı aralığından baktığımda görebildiğim en güzel şeydir; yaşamak...." sözü dolandı yüreğime  ve "iyi ki doğmuşum " diyorum.  Dost/düşman, akraba/hısım, iyi/kötü, uzak/yakın ayırmadan bu yazımı okuyanlara teşekkür ediyorum.  Dünya sahnesinde aynı anda, birlikte rol almak bizim kaderimiz... Bu senaryo burada bitmez... Hesaplar görülecek, Yakındır ahiretimiz.. İnşaallah üzerimize düşenin hakkını verebiliriz. Unutmadılarım arasında 2015 yılında ki;   ".....İşte hoca hanım memleketimizin insanını bir Allah diyerek bir de  ağlayarak kandırabilirler. İkisini birden yapabiliyorlarsa büyük destek alırlar." diyen taksiciyi ...    Metrobüs durağında taaa ciğerlerinden; "Allahııımmm Allahııımmm biz sana bıraktıkta, sen kimsenin yanında bırakma haklarımızı" diye feryad eden teyzeyi..." iyice nakşettim dimağıma...  .....ve duam ; "Rabbim ömrümün kalanını,  geçmiş ömrümden  daha hayırlı eyle. Amin."