HOCAM KEŞKE TEKZİP ETSEYDİN…

Köşe yazılarımıza bayram dolayısı ile bir hafta ‘es’ vererek devam ediyoruz. Öncelikle bayramınızı en içten dileklerimle tebrik ederim. “virüs, bayram ve Seydişehir” başlıklı son köşe yazımda korona virüsün kurumların işleyişine etkilerini dile getirmeye çalışmıştım Hemen yazımın başında ifade edeyim ki; en kutsal ve değerli mesleklerin başında öğretmenler ve din görevlileri gelir. Onlara bir düşmanlık beslemem söz konusu olamaz. Bu değerlere saygısızlık yapmam beni bilenler bilir... Mizacım da bunu kabul etmez. Bu konuda sağ olsun yazarımız Hakkı Balcı en yakın tanıyanlardan olduğu için konuya köşesinde eni boyu değinmiştir. 1985’lerde İngiliz bir bilim adamı kaleme aldığı bir makalede; gelişen teknoloji ile özellikle kurumların işleyişinin tamamen değişeceğini belirtmiş; birçok ofisin evlere taşınarak işlerin evlerden yürütüleceğini yazmıştı. Yazımı buradan ilhamla kaleme almıştım. Artık bir cep telefonu ile birçok işimizi dışarıya çıkmadan evimizde görebiliyoruz. Bence bu internet ve mobil teknolojinin gelişmesi hali ile kurumların kendini bu yönde revize etmesinin zamanı gelmiştir.  Ama bu yeni sürece geçmekte zorlanıyorlardı. Korona virüs ve sokağa çıkma yasakları sözünü ettiğimiz sürece geçiş yapmayı hızlandırmış ve mecbur bırakmıştır. Tabi bu teknoloji ile kurumlarda istihdam sayısının ve emek gücünün azalacağı aşikâr… Köşe yazımda bazı kurumlar yatıyor derken bundan bahsetmeye çalıştım. Görevlileri hiçbir kabahati yok, bu tamamen zorunluluk ve işleyiş değişikliğinden kaynaklı bir durumdur. Diyanet kurumunun da aslında bu değişiklikten nasibini alması gerekir. Çünkü imamlığın birçok şartı var. Bu şartlar içerisinde görevlendirilir şartı yok. (Bu şartlar oldukça fazla detaya giremiyoruz ancak isteyenler İslam Ansiklopedilerinde konuya göz atabilir.) Diyanetin görevlendirmede bulunması bir düzen ve disiplin açısından önemlidir bunu da biliyor ve saygı duyuyoruz. Belediyeler cenaze hizmetlerinde yıkama ve dini vecibe görevlerinin büyük bir bölümünü üstleniyor. Cami temizlikleri ise belediye, vakıflar ve dernekler vasıtası ile yapılıyor. Kuran-ı Kerim öğrenme de ise ayrı bir birim oluşturularak Kuran Kursu hocaları tarafından yürütülüyor. Okullarımızda da din ve Kuran-ı Kerim öğretimine ağırlık verilmesi yine güzel gelişmelerden… Vaaz, Kuran-ı Kerim öğrenmek hatta mukabele takip etmek artık televizyonlarımızda da yapılıyor. Camiye gitmeden televizyonlardan da uzaktan eğitim ile yapılıyor. Kaldı ki camilerde asıl olan cemaattir. İmam olmadan da ehil kişiler tarafından da cemaatle namaz ibadeti yerine getirilebiliyor. Birde bahsi geçen yazımda ücretlendirme konusuna da değinmiştim. Devlet kurumlarında çalışanların aldıkları ücretler yaşam şartlarına göre yeterli olmayabilir. Aldıkları para da kimsenin gözü de yok. Ancak üretim sektöründe emeğe dayalı bir fiil çalışan, tatil, bayram nedir bilmeyen, haftada bir gün izni olan ve genellikle asgari ücretle çalışan büyük bir kesim var. Bu kesime haksızlık yapılıyor. İşte yazımda vurgulamak istediğim nokta tam olarak buydu. Bu tabi bizim tezimiz ve iddiamız. Yanılabilirim, karşı çıkanlarda olabilir. “it ürer kervan yürür benim can arkadaşlarım gavura darılıp oruç bozulmaz sizler ALLAH rızası için çalışın yeter...” şeklindeki yorumların dışında Bütün yorumları da saygıyla karşılıyorum. Ama müftü beyin yazıma karşı savunmasını yanlış buluyorum. Bizim yaptığımız meslek su götürür ancak onun mesleği su götürmez. Tabi kurumunu savunabilir. Müftülük personelinin yatmadıklarını, çok çalıştıklarını açıklayabilir ancak bu facebook kanalı ile olmaz. Çok ciddi bir yazı kaleme alarak bizden savunma yazısının yayınlanmasını ister veya bizden tekzip ister. Biz bunları yapmaz isek mahkemeye verme hakkı dahi vardır. Bunlar sürecin doğasında vardır ancak bu yaklaşımı Müftü Bey’e yakıştıramadım.